Bloederig offeren van kip (1)

Het was een donkere avond. De volle maan had al dagen gedelen plaatsgemaakt voor een mooie open blik op de melkweg en ik loop samen met mijn broer Joseph naar een feest dat elke zaterdagavond plaatsvindt. Ik heb geen idee van wat ik er kan verwachten en we eindigen bij een open plek in het begroeid landschap, waar het zwart ziet van de mensen, waardoor je niemand ziet, want het is donker.
Het feest zou rond acht uur 's avonds beginnen, dus om tien uur zit ik nog op een omgevallen boom te wachten samen met wat anderen, totdat hetgeen dat gaat plaatsvinden, gaat plaatsvinden. Een frisse geur van geschilde sinaasappels drijft langs en ik zie dat die wat verderop verkocht worden. Deze geur wordt af en toe afgewisseld met de urine geur die komt van een willekeurig ontstane pisplek, toevallig een vijftal meters van mij vandaan.
Maar dan kom ik er opeens achter dat er al een tijdje trommel geluiden op de achtergrond klinken en verbaasd stoot ik mijn broer aan. Hij kijkt mij vragend aan en ik knik met mijn hoofd in de richting van het geluid: “Have they started already?”
“We go,” klinkt er naast mij en mijn broer staat op. Vertaald in het Nederlands (zowel taalkundig als cultuurkundig) betekent dit: “Je hebt gelijk, ze zijn al begonnen. Laten we gaan kijken, kom je mee?”
Mijn broer pakt mijn hand vast en hand in hand lopen wij door een smal gangetje in het donker naar een grote binnenplaats waar mensen in een cirkel staan. Iedereen kijkt naar een man die energieke loopbewegingen maakt, die lijken op een haan die voor en achteruit loopt en af een toe een sprong maakt alsof die een schop onder zijn kloten krijgt.
Na een paar minuten kijken komt mijn zus, die meezingt met het vrouwengroepje en tevens af en toe ook de -hoe heet dat ding ook al weer met die kleine balletjes er in en als je ze schut geluid maakt-, dat ding dus, daarmee uhm ….dingt. Maar ze komt dus naar ons toegelopen en zegt dat ik ergens vooraan moet gaan zitten, op een speciale plek. Aangezien daar iets van 100 mensen staan heb ik geen zin in de spotlight te staan, vooral omdat de kans groot is om ook nog eens naar voren geroepen te worden. Dus ik schut beleefd nee, vanaf hier kan ik het ook wel zien. Josef, mijn broer legt zich er bij neer en kijkt mee.
Even later komt mijn zus terug en roept ze boze frafra woorden (dat is de taal die men lokaal spreekt) naar mijn broer.
“You come and sit,” klinkt het recht van mij. Niet dat hij een beperkte Engelse woordenschat heeft of dat het een lompe boer is, die geen fatsoen heeft. Beleefdheidsvormen bestaan niet in hun lokale taal, hiërarchie speelt een grote rol in families, dus vragen gebeurt op gebiedende wijs: 'you fetch water', 'you eat', 'you bring the chair', 'you come and sit'.
Het komt erg overtuigend over dus ik waag het niet om er tegen in te gaan en hand in hand lopen we om de grote menigte heen richting een plekje waar alleen de oude wijze mensen zitten.
Samen met mijn broer zit ik nu helemaal vooraan en rechts wordt er op mijn schouder getikt.
“Zaniejowre,” hoor ik naast mij en ik kijk naar de vrolijke glimlach van mijn moeder, die dus ook onder de wijze oude vrouwen blijkt te horen. Ik groet haar goede avond terug en samen kijken we naar de zang, trommel en dans.

Nu ben je als lezer al een tijdje bezig mijn o zo boeiende avontuur te lezen, maar nog steeds niks van een kip in het verhaal, helemaal niet over een kip waar het bloed uit komt spuiten. Wel, die komt er nu aan.
Opeens loopt de man die de haan/kip bewegingen maakt, midden in de open cirkel en deze heeft een kip in zijn hand. Deze steekt hij hoog in de lucht en met open mond kijk ik naar het beestje dat wat ongelukkig fladdert.
Het eerste wat in mij opkomt is dat het beestje geofferd gaat worden en dat er zo een kop gaat rollen. Bloed dat over de menigte gespoten wordt en mensen die in shock flauw vallen.
Logischerwijs vraag ik aan mijn broer of zij gaan die kip zo dood gaan maken.
Mijn broer kijkt mij wat wazig aan en schouwt het spel verder aan.
Ik kijk weer naar de vogel die nu wat levenloos slap naar beneden hangt, maar zie nergens bloed. Tevens had ik gezien dat er met flessen sterke drank werd rondgegaan en dat er ook wat over de vogel zijn hoofd was gegoten. Beestje is dus duidelijk iets verdoofd. Best aardig, want dan voelt het niks. Dus ik verwacht elk moment een grove schending van de dierenrechten en een jomanda tafereel onder het publiek. Ik ben voorbereid op het ergste.
Het beest blijft levenloos hangen alhoewel ik het volgens mij nog zie ademen.
Ik kijk naar mijn broer.
Ik kijk naar de kip.
Ik wacht.....
Ik wacht nog even......
'Jozef, wanneer gaan ze de kip nou dood maken?'
Het is duidelijk dat ik ongeduldig ben, alhoewel het niet voor een plezierig moment is. Maar toch heb ik liever dat het snel over is en dan zijn enkele minuten al gauw uren.
Mijn broek kijkt mij aan.
'De kip is dood.'
Ik kijk hem verbaasd aan.
'Nee hoor, de kip is niet dood, hij leeft nog. Kijk, hij ademt nog!'
Mijn broer schut zijn hoofd: 'De kip is dood'
Alsof een wijze uit het verre oosten had gesproken knikte hij plechtig bij deze woorden: de kip is dood, zo dood als een pier, hij was gegaan, de geesten hadden hem meegenomen, hij was niet meer hier, hasta la vista baby.
'Volgens mij is de kip niet dood hoor,'
Onnozele Ruud sprak ook een woordje Engels en werd maar verder genegeerd........