Er was eens.......

een jongen die in bed lag met zijn laptop en een verhaal aan het tikken was. Hij is al een 9 tal dagen in Ghana en kwam er in die tijd al achter dat alles wat over het verschil tussen Ghana en Nederland verteld was niet waar is: het is precies hetzelfde als in Nederland. Maar hierover gaat hij nu niks schrijven, misschien een andere keer.

Vlak voordat hij naar bed ging zat zijn familie nog buiten in het donker, gezellig met elkaar te kletsen. Tevens was een zus uit het verre zuiden gezellig langs gekomen en zij maakte aanstalten om op de binnenplaats te gaan slapen. Echter na een kwartiertje ontstond er een grote heftige discussie met 1 van de twee moeders waar uiteindelijk ook de broer, de vader, de tweede moeder en het jongere zusje zich mee bemoeide. Drukke gebaren werden gemaakt, stemmen werden steeds meer verheven en uiteindelijk pakte moeder 1 de spullen van de dochter en werd er vriendelijk duidelijk gemaakt dat ze maar snel moest oprotten.......de ghanese taal is in dit soort gevallen erg duidelijk te begrijpen ....
Een half uur na aankomst vertrok de zus van de binnenplaats met haar kleintje en vertrok in de diep donkere nacht. Een nacht zonder verlichting buiten en zicht op de melkweg.....die overigens ook vanuit de doucheruimte goed te zien is.***

Maar nadat de zus vertrokken was keerde de rust weer terug .....alleen voor kort. Ruud, die net terugkwam van het bewonderen van de melkweg met een zeepje in zijn hand, ziet dat moeder amulbohbah een kikker probeert te vangen door met een bezem er op te slaan. Het woeste beest springt wild en gevaarlijk rond en de dochter roept dat het beest waarschijnlijk giftig is.
Ruud biedt aan om het met de handen te vangen want hij vindt het nogal zielig dat het beestje met een roe geplet wordt en het waarschijnlijk niet zal overleven.......
-Had ik trouwens al verteld dat dit een onzinnig verhaal gaat worden......bij deze....-
Helaas is Ruud te laat en ziet de kikkersouffle tussen de roe-takjes hangen en de bewegende kikkerpuree wordt afgevoerd om weer vrij losgelaten te worden in de wildernis.
“In Nederland vangen we de kikkers gewoon met de hand,zegt Ruud, en daarna eten we hem rauw op”
Mijn zusje schrikt op van haar stoel: “Eten jullie de kikkers op?”
“Jazeker, eerst bijten we de kop er af en daarna zuigen we de inhoud leeg” …....

De jongen draait zich op zijn zij en probeert met zijn wijsvinger en duim het topje van de nagel van zijn grote teen er af te trekken. Naar een paar pogingen scheurt hij het ding er helemaal af en gooit het naast zijn bed. Tevreden keert hij zich weer terug en gaat verder met zijn verhaal.

….. Ahiembierie, de vader lacht geamuseerd op zijn stoel. Alleen een schim van zijn witte bloes is iets zichtbaar in deze donkere nacht. Hij zit relaxt op zijn stoeltje voor zijn huisje.
Ruud lacht in de richting van zijn zusje Millisette en zegt dat het maar een grapje is. Maar dat kikkers gewoon met de handen gevangen kunnen worden. Ruud weet dat Milisette bang is voor kikkers en het excuus 'giftig' gebruikt om ze weg te mogen meppen. Dat was de vorige dag gebeurd.
Het arme diertje …..
De jongen besluit niet verder te gaan met het verhaal dat zich gisteren heeft afgespeeld omdat hij niet de lezen te veel wilt verwarren met bijzaken nu het climax nadert. Toch denkt hij wel even terug naar het treurige moment waarop zijn zusje oververzekerd vertelde dat de kikkers hier giftig zijn. Terwijl er een arm zielig kikkertje opgewekt haar kant kwam ophoppen sloeg ze hem met een stevige backhand (gevuld met een roe) zes meter de verte in. Het diertje rolde door totdat de snelheid was gereduceerd tot nul, keek om zich heen, bleef even stil zitten en hopte vervolgens onverstoord verder de andere kant op.
Zus lief lachte voor de sier en keek vervolgens de andere kant op alsof haar neus bloedde. Alsof er niks gebeurd was ging zij verder met het verhaal dat ze aan het vertellen was.
Hij schut nog eens zijn hoofd en gaat verder met de laatste paar zinnen van zijn onzinnige verhaal.
…....... 'Eten jullie kikkers echt rauw,' vraagt Ahiembierie nog een keer lachend.
'Nee, dat was een grapje'
'Oh'
Ahiembierie lacht nog een keer en zegt iets tegen zijn vrouw die instemmend meeknikt en lacht: Nederlands eten kikkers en zuigen ze leeg, wat een gekke mensen zijn het toch!

*** verklaring van wat er echt aan de hand is volgt