Wild Wild East (3)

Het is nog steeds niet duidelijk waarom dit ellendig lange verhaal 'wild wild east' heet. Daar ga ik nu mee komen.

Na 2 uur te hebben gewacht op het vertrek van de bus voel ik onder mij de motor starten. Ik zit met de clan van zes bovenop en we beginnen bij het ondergaan van de zon aan een tocht die mogelijk 30 minuten gaat duren.
Ik geniet van de warme wind die over mijn kale knar waait en van het uitzicht. Tot mijn verbazing zie ik dat mijn matties de geldcollector betalen. Dit doet hij struikelend over de spullen en mensen bovenop het dak van een rijdende bus.

Maar dan opeens staat de bus stil en gaat de man helemaal uit zijn plaat. Hij vloekt en tiert en het ziet er naar uit dat hij iemand de strot aan wil vliegen, alleen weet hij nog niet wie. De jongen naast mij, Salin, waarvan ik duidelijk heb gemerkt dat hij mij van begin af aan onder zijn hoede heeft genomen, praat op de man in tezamen met wat andere mensen en hij bedaart wat.
Blijkt dat iemand niet betaald heeft.
De rit gaat verder en het is inmiddels donker geworden. De bus schiet over de bochtige smalle onverharde weg heen en ik hoor van Salin dat we er bijna zijn.
Maar dan stopt de bus opeens weer. Er klinkt wat gescheld en ik zie opeens allemaal mensen de bus uit rennen, hoor rake klappen vallen en beneden om mij heen vliegen mensen elkaar allemaal aan. Het is echte serieuse shit waarbij zelfs iemand die op de grond ligt helemaal in elkaar wordt geschopt.
Salin loopt zenuwachtig achter mij heen en weer en zegt dat ik boven op de bus moet blijven. Nou ja goed, ik was toch al niet van plan om daar beneden rond te gaan lopen. Ik ben niet bang dat iemand mij iets zou aandoen daar, maar in het donker ben ik mijn beschermde status als blanke kwijt om de simpele reden dat je niet kan zien dat ik blank ben.
Ik vraag Salin of zijn vrienden veilig zijn aangezien ik alleen nog hem en een huilend meisje van de groep zie.
Hij zegt dat iedereen oké is en dan is opeens het moment om vlug van de bus af te gaan en ons rustig, onopvallend maar snel uit de voeten te maken.
Ik wil weglopen van de bus maar hoor wat gepiep van boven en het meisje is te bang om naar beneden te gaan. Salin wil me mee trekken maar goed, zij is gewoon heel erg bang en ikke niet, dus ik help haar van de bus af en met zijn drieën lopen we van het slachtveld weg.

Ik ben er uiteindelijk achter gekomen wat er gebeurd is, maar net zoals in Ghana moet je het 10 keer uitgelegd krijgen voordat je er iets van kan breien.
Om de ernst van dit incidentje wat te benadrukken: de volgende dag liepen er zeker 10 politie mensen in het dorp rond iedereen te ondervragen terwijl er in het dorp niet meer dan 100 mensen wonen.
Ik heb overigens een heerlijk avondeten gehad, een slaapplek op de kamer van één van die jongens en een geweldig ontbijt. Dus qua gastvrijheid is het hier prima. Laat dat niet ondergesneeuwd worden door deze gebeurtenis.

Maar wat blijkt: de broer van Salin zat ook op de bus en die heeft dus niet betaald. Daar is de kaartjesman achter gekomen en die is hem toen in elkaar gaan rossen. Andere mensen hebben hierbij geholpen maar weer anderen begonnen de kaartjesman te grazen te nemen....zoiets.
Het broertje is echter ontsnapt en uit angst voor verdere represailles is hij naar Kathmandu gevlucht diezelfde nacht nog. Dat is 7 uur reizen minimaal.
De politie is naar het dorp gekomen omdat de kans groot is dat het dorp van de kaartjesman fysiek verhaal komt halen bij het dorp van de wanbetaler.

Dus de volgende ochtend werd mij streng verzocht om niet veel langer te blijven en snel weer terug te gaan naar het busstation in Dumre om vandaaruit verder te reizen naar de start van de annapurna trek.

Dat heb ik ook gedaan, ben inmiddels al een stukje onderweg en heb volgens mij inmiddels mijn zillertal bike challange hoogte record verbroken: Ik zit nu in Chame op zo'n 2700 meter hoogte.