Whandez . . . . de hond (deel 2)
Door: Ruud
Blijf op de hoogte en volg Ruud
20 Oktober 2010 | Ghana, Bolgatanga
Speciaal voor hondeliefhebber Jarno en voor het climax-verzoek van Ellen!
=================================================
“Hoe oud is je hondje eigenlijk Millisette,” vraagt ik met voorbedachte rade.
“Iets van zes maanden,” zegt ze terwijl ze de rode peper aan het fijnstampen is voor mijn maaltijd.
“En hebben jullie daarvoor ook een hondje gehad?”
“Ja”
“En hoe oud is dat hondje geworden?”
Ik ben erg benieuwd naar dit antwoord en merkt dat er even een stilte valt.
“Dat hondje is negen maanden oud geworden..........
…... maar toen werd hij ziek en toen hebben we hem verkocht op de markt.”
“Oh, dat is niet zo mooi dat hij ziek geworden is.”
Om het gesprek niet vast te laten lopen ga ik verder over wat koetjes en kalfjes.
“En hoe heette dat hondje dan?”
“Kwamo,”
“En vond je het een lieve hond?”
“Ja, ik vond hem erg lief.”
Ondertussen stampt Millisette driftig verder.
“En hadden jullie voor Kwamo ook nog een andere hond?”
“Ja, alleen weet ik niet meer hoe deze heet, maar het was een zwarte hond,”
“Ah, wat leuk, en hoe oud is deze hond geworden?”
“Ik denk één jaar en toen hebben we de hond op de markt verkocht........
…..waarschijnlijk wordt hij dan opgegeten.”
Dus Whandez en alle andere honden die hier rondlopen zijn er niet alleen om de compound te bewaken, maar zijn ook onderdeel van de veestapel en brengen geld op de plank. Net als alle andere beesten worden zij maar één jaar oud, worden verkocht, verdwijnen dan in de pan of op de BBQ (mooie gedachte Jarni of niet!), en de “rijkere” Ghanezen eten ze vervolgens op.
Mijn familie bijvoorbeeld eet geen vlees, alleen met hele speciale gelegenheden. Niet omdat ze zoals ik vegetariër zijn, maar omdat ze het geld harder nodig dan vlees.
Uiteindelijk wordt Whandez aan de poot meegenomen naar een plek met veel mensen. Iedereen geeft hem daar een aai over zijn kop, poten, rug, buik, etc. De mensen zijn erg aardig voor hem en lachen goedkeurend.
Zijn baasje geeft aan dat hij met een ander menswezen moet meelopen en wat wantrouwend doet Whandez de eerste paar stappen, maar wil dan opeens terug. Maar hij mag niet, hij wordt meegetrokken naar een huisje. Het baasje is ook niet meer te zien.
Het nieuwe baasje geeft hem een heerlijk bad en schrobt hem goed schoon. Tevreden knikt Whandez, dit heeft hij thuis nog nooit gehad, het is veel beter hier. Vervolgens krijgt hij zijn nieuwe slaapplek toegewezen, deze is midden op een tafel.
Hij voelt dat zijn hoofd tegen de tafel gedrukt wordt. Waarschijnlijk dat zijn baasje wilt dat hij nu gaat slapen, het was een lange drukke dag en hij is moe. Tevreden doet hij zijn oogjes dicht: hier is het hemels!
=================================================
“Hoe oud is je hondje eigenlijk Millisette,” vraagt ik met voorbedachte rade.
“Iets van zes maanden,” zegt ze terwijl ze de rode peper aan het fijnstampen is voor mijn maaltijd.
“En hebben jullie daarvoor ook een hondje gehad?”
“Ja”
“En hoe oud is dat hondje geworden?”
Ik ben erg benieuwd naar dit antwoord en merkt dat er even een stilte valt.
“Dat hondje is negen maanden oud geworden..........
…... maar toen werd hij ziek en toen hebben we hem verkocht op de markt.”
“Oh, dat is niet zo mooi dat hij ziek geworden is.”
Om het gesprek niet vast te laten lopen ga ik verder over wat koetjes en kalfjes.
“En hoe heette dat hondje dan?”
“Kwamo,”
“En vond je het een lieve hond?”
“Ja, ik vond hem erg lief.”
Ondertussen stampt Millisette driftig verder.
“En hadden jullie voor Kwamo ook nog een andere hond?”
“Ja, alleen weet ik niet meer hoe deze heet, maar het was een zwarte hond,”
“Ah, wat leuk, en hoe oud is deze hond geworden?”
“Ik denk één jaar en toen hebben we de hond op de markt verkocht........
…..waarschijnlijk wordt hij dan opgegeten.”
Dus Whandez en alle andere honden die hier rondlopen zijn er niet alleen om de compound te bewaken, maar zijn ook onderdeel van de veestapel en brengen geld op de plank. Net als alle andere beesten worden zij maar één jaar oud, worden verkocht, verdwijnen dan in de pan of op de BBQ (mooie gedachte Jarni of niet!), en de “rijkere” Ghanezen eten ze vervolgens op.
Mijn familie bijvoorbeeld eet geen vlees, alleen met hele speciale gelegenheden. Niet omdat ze zoals ik vegetariër zijn, maar omdat ze het geld harder nodig dan vlees.
Uiteindelijk wordt Whandez aan de poot meegenomen naar een plek met veel mensen. Iedereen geeft hem daar een aai over zijn kop, poten, rug, buik, etc. De mensen zijn erg aardig voor hem en lachen goedkeurend.
Zijn baasje geeft aan dat hij met een ander menswezen moet meelopen en wat wantrouwend doet Whandez de eerste paar stappen, maar wil dan opeens terug. Maar hij mag niet, hij wordt meegetrokken naar een huisje. Het baasje is ook niet meer te zien.
Het nieuwe baasje geeft hem een heerlijk bad en schrobt hem goed schoon. Tevreden knikt Whandez, dit heeft hij thuis nog nooit gehad, het is veel beter hier. Vervolgens krijgt hij zijn nieuwe slaapplek toegewezen, deze is midden op een tafel.
Hij voelt dat zijn hoofd tegen de tafel gedrukt wordt. Waarschijnlijk dat zijn baasje wilt dat hij nu gaat slapen, het was een lange drukke dag en hij is moe. Tevreden doet hij zijn oogjes dicht: hier is het hemels!
-
20 Oktober 2010 - 14:09
Gwptegel@hotmail.com:
Wij hebben sinds afgelopen zaterdag twee jonge poesjes (zusjes) ze zijn enig. Ik moet er niet aan denken dat ze na een jaar ......
Veel plezier in Afika. Mij niet gezien.
Dag,
Gé
-
23 Oktober 2010 - 14:00
Ellen:
Ik hoopte eigenlijk op een spannende achtervolgingsscene waarin je op de hielen werd gezeten door Whandez...niet op een drama...;-) Ik heb mijn ticket ook geboekt btw. Ik kom de 27e aan. Wanneer was jij ook alweer in Accra? -
25 Oktober 2010 - 12:07
Ruud :
de 29ste vertrekt mijn vliegtuig, hopelijk met mij er bij...... dus waarschijnlijk dat ik de 27e of 28ste in accra aankom.
Maar we spreken elkaar wel een paar dagen voordat je aankomt, dan weet ik ook waar ik aan toe ben, want er is niets zo veranderlijk als een planning hier......bus gaat kapot, iemand wordt ziek, familie die nog iets met me wil doen, werk niet af......etc. etc.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
