Reizen (3): het liften

[Vervolg van deel 2]
Ik denk dat ik inmiddels zo'n 70 lifts heb gehad en het is iets erg speciaals. Liften draait om vertrouwen, gunnen, openheid, uiterlijk, weersomstandigheden, gemoedstoestand, type geslacht en is sterk afhankelijk van de cultuur van het land.

Maar los van deze elementen zijn er eigenlijk maar drie dingen die belangrijk zijn om te weten:
- in Frankrijk is het krijgen van een lift makkelijk (tussen de 0 en 30 minuten)
- in Spanje is liften moeilijk (tussen de 60 en 120 minuten, en regelmatig niet)
- in Portugal weinig ervaring, maar waarschijnlijk erg moeilijk. Twee keer in 45 minuten, één keer geen succes op drie verschillende plekken op een A locatie in Porto, in totaal 3,5 uur lang.
De reden dat Spanje en Portugal moeilijk is om te liften is omdat er, als ik de verhalen mag geloven, veel snelweg criminaliteit is, vooral door criminelen uit Zuid America. Eén van de personen die mij een lift gaf vertelde dat zijn ouders in de afgelopen 15 jaar drie keer zijn beroofd op de snelweg en hijzelf één keer.

Als ik terugkijk dan had ik verwacht dat alleen alternatieve personen mij zouden oppikken in Frankrijk, maar in de praktijk is er geen pijl op te trekken. Mijn mond viel soms open van wat er voor mij stopte en soms werd ik ook diep ontroerd. Hier een greep vanuit mijn assortiment aan welwillenden: gepensioneerden op weg naar vakantie, gezinnen van vijf personen, moeder met drie kinderen, opgeschoten jongeren, getatoeëerde lassers/loodgieters, hippies, zakenmensen/advocaten, werklozen. Ik heb in cabrio Mercedessen, sportieve gepimpte Renaults, luxe Peugeots, kleine Twingo's, afgeragte Citroëns gezeten en in één hippy camper en in één truck.
In Spanje waren het alleen maar jongeren onder de 30.

En waarom pikken deze mensen lifters op en waarom stoppen ze voor mij, een kale lange gast met een gitaar die zich aan het volstouwen is met stokbrood of iets van de lokale banketbakker?
Van een groot deel weet ik dat die ook gelift hebben in het verleden en het normaal vinden een lifter mee te nemen: dat doe je gewoon zonder na te denken. Een paar mensen namen mij mee uit medelijden omdat ze wisten dat ik op een onmogelijk plek stond of vanwege een afgedwongen wederdienst omdat dat ik hen ergens mee geholpen had (bijvoorbeeld wijzen van de weg). Een aantal wilde wat gezelschap tijdens de lange rit die nog voor de boeg lag. Sommigen speelde ook muziek. En een aantal uit nieuwsgierigheid denk ik.

Hoe dan ook, het is mij gelukt om vanuit Utrecht zonder gebruik te maken van betaald vervoer te komen in Portugal (met zo'n 70 lifts), wat volgens Google 3500 km is. Van deze 70 lifts zijn er vele die bijzonder zijn geweest, maar één is mij duidelijk op het netvlies blijven staan.

[Lees verder in deel 4]