Vanaf het vliegveld (1-3)

Om de chronologische volgorde maar aan te houden.......

Ik gaf mijn tas aan de KLM mevrouw, liep door de douane, stapte in het vliegtuig, daarna het vliegtuig uit, haalde mijn tas op en liep na de douanecontrole slaperig naar buiten. Maar wat ik daar zag!
Ik schrok me een ongeluk: 'allemaal zwarte mensen, groot en klein, donker en zwart'. Dat had ik helemaal niet verwacht! Geshockt en al stap ik met mijn drie metgezellen een ijzeren geraamte in dat over de weg kan rollen. Met onze voeten door de vloer bewegen we zelf het vaartuig voort en na een vermoeiende rit komen we bij een grot aan dat boven de grond uit steekt.
Nog meer zwarte mensen groeten ons en ik realiseer me nu echt dat ik in Afrika ben: hier blijken mensen zwart te zijn, waarschijnlijk door al het mijnwerk. Bij het schudden van de handen kijk ik telkens of ik het zwarte roet er af moet wassen, maar ze geven niet af, zo diep zit het vuil in de huid.

Het is ook warm.....heel erg warm. Het is zo warm dat ik moet zweten.....heel veel.....liters. Ik had niet verwacht dat het zo warm zou zijn.....wat is het warm zeg daar.....jeetje wat warm. Binnen tien seconden ben je helemaal klam van de warmte. Als je staat zweet je, als je zit zweet je, als je doucht zweet je. Je zweet altijd, de hele tijd. Zo warm is het.

Omdat het zo warm was ben ik maar meteen gaan douchen, maar er was geen douche. Aan de zwarte mevrouw heb ik dus maar gevraagd waar de douche was, maar waarschijnlijk begreep ze niet wat ik zei, want ze stuurde me naar een kapotte schuur zonder dak. Dus ik terug gegaan en aangegeven dat ik niet hier was om de schuur te maken, maar dat ik de douche zocht.
Ze gaf me een emmer met water en wees naar een andere schuur die ook kapot was.. Daar heb ik maar de muren gewassen met het water uit de emmer, aangezien de muur helemaal vies was. Maar hoe harder ik schrobde, des te meer vuil en grond er van de muur af kwam. Op een gegeven moment zat er zelfs een gat in de muur, zoveel vuil zat er op.