Natuurlijk ben ik niet gebleven! (2)

De meeste Ghanezen denken (denk ik) dat Nederland een geweldig paradijs is. Dus ik heb regelmatig de vraag gekregen of ik niet een mobiele telefoon, een naaimachine, laptop of geld kon toesturen vanuit Nederland. Want daar is zo alles zo wat gratis.
Gisteren kreeg ik van een Ghanese docent nog een sms op mijn telefoon: 'goed dat je veilig thuisgekomen bent, de groeten van de studenten, ik wil trouwens gaan studeren aan de universiteit maar heb het geld niet om mij in te schrijven, kan je mij 400 euro overmaken en als je het niet hebt, kan je het dan aan je familie of vrienden vragen?'
Deze docent is echt een geweldige man. Ik heb bewondering dat hij 80 leerlingen muisstil kan krijgen, ze weet te betrekken in zijn les en dat ze bijna al zijn vragen weten te beantwoorden. Hij brengt ze wat over en enthousiasmeert ze, dat kunnen maar weinig docenten daar.
Als ik naar zijn school kwam dan stak hij altijd lachend zijn hand op terwijl hij aan het doceren was en tussen de lessen door maakten we even kort een praatje. Deze man is er niet op uit om mij op te lichten en uit te kleden. Nee, ik ben een aardige vriend uit een rijk land. Waarom zou ik hem niet kunnen matsen door een klein bedrag voor mij (nou goed, hij weet dus niet dat ik dat ook een heel groot bedrag vind) aan hem over te maken. En ik ben heus niet de enige aan wie hij het vraagt. Zijn broers en zussen, neven en nichten krijgen waarschijnlijk allemaal dezelfde vraag (met een wat kleiner bedrag). Kan ik mij enigszins wel voorstellen dat hij dan mij deze vraag stelt.

Maar om terug te komen op de blanke meisjes die heel trots een Ghanese jongen aan de haak hebben weten te slaan: mijn collegaatje daar heeft meer dan 30 huwelijksaanzoeken gehad (waar een deel natuurlijk voor de gein is geweest). Maar geloof me, er zijn er ook zat geweest die haar benaderd hebben om vrienden te worden, weet je wel, gewoon vrienden. En dan hele lieve woorden zeggen dat ze heel mooi is en heel aardig. Even haar arm of been aanraken, heel geïnteresseerd naar haar luisteren en het gevoel geven dat ze een god is. Het zijn echte charmeurs. En als je nee zegt dan maakt dat niet uit, ze komen gewoon weer terug. In Ghana zeggen de Ghanese vrouwen namelijk altijd 'nee' de eerste vijf keer. Dat doen ze om te zien of je werkelijk voor ze wilt gaan. Dus 'nee' van een jonge goed gevormde meid betekent in Ghana: 'nee ik wil je niet' of 'nee, kom eerst nog maar 5 keer terug en dan trouw ik met je'.
Je begrijpt dat je dan alles uit de kast moet halen als een man om een vrouw aan de haak te slaan.

Dus elke blanke vrouw kan per maand denk ik wel 15 vriendjes scoren, en als je naar een discotheek gaat elk weekend, dan zijn dit er 100 per maand.

Dus dan vraag ik mij af of een blanke meid werkelijk de ware heeft gevonden, of dat het aanbod van bereidwillige, goed getrainde charmeurs zo groot is, dat er uiteindelijk altijd wel intrapt als je er voor open staat. Dan wordt je verlieft en liefde maak je blind. Wat je dus niet zo snel meer ziet of gelooft is dat je een vrijkaartje bent voor nooit meer hoeven werken, voor een gratis studie, voor het leven in een land waar alles gratis is en waar je van alle gemakken voorzien bent: auto, laptop, telefoon, ziekenhuis. En natuurlijk vind hij je aardig, dat ben je ook. Je bent hoog opgeleid, mooi, lief, je bent geweldig. Je bent twee vliegen in één klap.

En ik heb het hier niet over de kansloze jongeren die geen Engels spreken, geen werk hebben, geen opleiding hebben gehad en er heel knap uit zien. Nee nee, het zijn ook vaak de opgeleide mannen of jongens die nog op de middelbare school of universiteit zitten, die slim zijn, maar allemaal zien dat de kans op een geschoolde baan in Ghana erg klein is.

Weet je, misschien dat er werkelijk de ware tussen kan zitten.....misschien. Maar alleen als deze persoon het zelf helemaal kan rooien, dan weet je het zeker.
Maar mij dus niet gezien. Voor mij is het cultuurverschil en het 'Nederland-paradijsland'-verschil te groot om te overbruggen.

Dus ik ben weer veilig en vrijgezel thuisgekomen 30 december 2010, heb met een aantal vrienden oud en nieuw gevierd in Utrecht en heb reeds mijn familie en vrienden weer gezien.

Het is een hele mooie ervaring geweest en ben blij dat ik het gedaan heb. Ik kan het iedereen aanraden die niet bang is voor viezigheid, veel aandacht van mensen, vreemde culturen en een charmante Ghanees met eurotekens in zijn ogen kan weerstaan :-)