Les chaus.... (2): het bezoek bij het mortuarium

[Deel 2]
........

De auto staat blank van de wietrook en ze drinken Ricard als voorbereiding op de vriendschappelijke wedstrijd Olympic Marseille - Willem II in het Olympisch stadion van Albertville! Later blijken ze tot de harde kern van de hooligans van Olympic te behoren, maar goed, dat is een ander verhaal, net als de andere 15 lifts die ik heb gehad.

Na afloop van de wedstrijd slaap ik nog één nachtje samen onder één zijl ergens op een afgelegen weiland langs de doorgaande weg en dan zetten we de laatste mars in naar le centre commercial Geânt. Als ik de Au Vieux Campeur binnenstap, een winkel a la Kathmandu/Beversport begint het binnenin te kriebelen: er zit een definitief afscheid aan te komen.
Ik weet een verkoper te strikken die er uit ziet alsof hij jaren lang in de wildernis gecampeerd heeft en leg hem de situatie uit. Verder vertel ik hem waaraan mijn nieuwe schoenen moeten voldoen en refereer hierbij aan de uitstekende prestaties die mijn huidige hebben geleverd. Kort gezegd komt dit neer op: zware bagage dragen, over rotsige ongegrond lopen, moet tegen flinke fysieke krachten kunnen en alle weersomstandigheden van overstromende rivieren tot dodelijke woestijn droogtes.
Ik wijs hierbij naar mijn schoenen en met respect bekijkt hij ze. 'Dat zijn wel hele goeie,' merkt hij op. En met een glimlach zegt hij er achteraan: 'en die hebben wel heel wat te verduren gehad'. Hij bekijkt de neus die helemaal verminkt is met diepe krassen, de scheurtjes in het leer, de opnieuw gelijmde onderdelen die alweer versleten zijn en de bijna profielloze zool.
'Hoe lang heb je ze?'
'Zes jaar'
'Dan hebben ze het erg goed gedaan,' en hij knikt goedkeurend naar de schoenen.
Hij komt met een drietal bergschoenen aanzetten en vertelt dat dit de enige schoenen zijn die enigszins gelijkwaardig zijn met mijn oude. Als ik om mij heen kijk zie ik wel zo'n 200 soorten schoenen in 3 lange gangen staan en kijk met veel respect naar mijn ouwe kloffies.
Uiteindelijk is er maar één paar die er duidelijk bovenuit springt en ik slik even diep wanneer ik beide nieuwe schoenen aantrek en er mee door de winkel loop. Op deze twee zal ik de rest van mijn reis moeten bouwen en mijn volgende avonturen beleven. Aan het einde van de gang draai ik mij om en zie daar helemaal alleen, midden in het gangpad mijn oude vertrouwde schoenen staan.
.......
[Lees verder in deel 3]