Les chaussures sont mort(3): de afscheidsceremonie
Door: Ruud
Blijf op de hoogte en volg Ruud
29 Juli 2014 | Frankrijk, Albertville
[Deel 3]
......
De veters zijn er al uit gehaald, die mogen wel nog mee. Gestript voor de slacht staren ze me aan en tijdens dit korte oogcontact delen we onze gezamenlijke avonturen: de eerste gezamenlijke reis in 2008 waar we in Japan de mount fugi beklommen onder erbarmelijke weersomstandigheden; een paar weken later de gletsjer verticaal beklommen in Fox Glacier Nieuw Zeeland; door yosimity park in Californië gestruind tussen de beren en watervallen door; in 2010 hebben we in Ghana de droogte en stof moeten weerstaan; in 2011 Nepal, hebben ze me door het Annapurna gebergte gesleept door weer en wind, over ijs, puntige rotsen en langs doornige struiken; later in 2012 hebben ze me nog door het vreselijk natte Ierland geleid waar het water 30 tot 50 centimeter hoog stond in de weilanden die we lopend, snorkelend en zwemmend passeerde. Alles bij mij was nat ............. behalve mijn voeten.
En nu na een tocht van 30 dagen, bij 40 graden warmte over het smeltende asvalt en dagen lang in de stomende regen over modderige bospaden hield het opeens in één keer op. Ik denk dat we zo'n 200 kilometer hebben gelopen, startend in Karlsruhe waar Japie en Jarno ons, gek verklarend maar ook met een klein beetje respect, achter hadden gelaten. In gebied rond Turckheim, Munster, Whir-au-Val, Belfort hebben we de bossen, meren en heuvels verkend. Ik had tijdens deze tocht nog een deel van de zool gerepareerd, zoals ik al vaker in het verleden als steuntje in de rug gedaan had. Maar bij de voet van Chamcaude bleek opeens alles los te laten en open te scheuren: het was denk ik genoeg geweest voor jullie.
En nu worden jullie door mij afgedankt als dank voor al die jaren van trouw. Geen ouwe dag voor jullie in het bejaardentehuis waarbij je, ondanks je versletenheid, nog mee kan draaien met de allerdaagse tochtjes in het centrum van Utrecht. Nee, er wordt topsport verwacht en degenen die niet mee kunnen komen worden achtergelaten, net als bij het beklimmen van de Everest waar vele honderden lijken boven de 7000 meter liggen.
......
[Lees verder in laatste deel 4]
......
De veters zijn er al uit gehaald, die mogen wel nog mee. Gestript voor de slacht staren ze me aan en tijdens dit korte oogcontact delen we onze gezamenlijke avonturen: de eerste gezamenlijke reis in 2008 waar we in Japan de mount fugi beklommen onder erbarmelijke weersomstandigheden; een paar weken later de gletsjer verticaal beklommen in Fox Glacier Nieuw Zeeland; door yosimity park in Californië gestruind tussen de beren en watervallen door; in 2010 hebben we in Ghana de droogte en stof moeten weerstaan; in 2011 Nepal, hebben ze me door het Annapurna gebergte gesleept door weer en wind, over ijs, puntige rotsen en langs doornige struiken; later in 2012 hebben ze me nog door het vreselijk natte Ierland geleid waar het water 30 tot 50 centimeter hoog stond in de weilanden die we lopend, snorkelend en zwemmend passeerde. Alles bij mij was nat ............. behalve mijn voeten.
En nu na een tocht van 30 dagen, bij 40 graden warmte over het smeltende asvalt en dagen lang in de stomende regen over modderige bospaden hield het opeens in één keer op. Ik denk dat we zo'n 200 kilometer hebben gelopen, startend in Karlsruhe waar Japie en Jarno ons, gek verklarend maar ook met een klein beetje respect, achter hadden gelaten. In gebied rond Turckheim, Munster, Whir-au-Val, Belfort hebben we de bossen, meren en heuvels verkend. Ik had tijdens deze tocht nog een deel van de zool gerepareerd, zoals ik al vaker in het verleden als steuntje in de rug gedaan had. Maar bij de voet van Chamcaude bleek opeens alles los te laten en open te scheuren: het was denk ik genoeg geweest voor jullie.
En nu worden jullie door mij afgedankt als dank voor al die jaren van trouw. Geen ouwe dag voor jullie in het bejaardentehuis waarbij je, ondanks je versletenheid, nog mee kan draaien met de allerdaagse tochtjes in het centrum van Utrecht. Nee, er wordt topsport verwacht en degenen die niet mee kunnen komen worden achtergelaten, net als bij het beklimmen van de Everest waar vele honderden lijken boven de 7000 meter liggen.
......
[Lees verder in laatste deel 4]
-
30 Juli 2014 - 19:33
Dick Verhoef:
Ruud, wat ben je weer lekker bezig. Geweldig de omgeving van Albertville. Je hebt inmiddels leuke vrienden gevonden. Wat is jouw doel, en ben je niet op de motor of is deze ook, zoals je schoenen, gedumpt na zware arbeid? Sterkte, maar bovenal: genieten.
Groeten, Dick
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
